Route66 per camper: Dag 16 – 12 april Van Grand Canyon via Williams en Seligman naar Kingman

Van ons ‘ommetje’ naar de Grand Canyon rijden we deze morgen weer zo’n 50 mijl terug naar Williams, om daar Route 66 weer op te pikken.

Williams is een leuk plaatsje met tal van winkels en restaurantjes. Er zijn hier zelfs terrasjes, een fenomeen dat we nog niet veel hebben gezien. We lopen met plezier een tijdje rond in het stadje en drinken ergens koffie met cheesecake. Dat blijken zulke enorme punten, dat Trudy haar punt voor tweederde laat inpakken. We kunnen met z’n tweeën daar gemakkelijk nog een keer van eten.

Vanuit Williams vertrekt ook een trein naar de Grand Canyon

Dit hotel was vroeger een bordeel. Let op de lonkende dame in het raam, boven.

Let op de enorme stukken cheesecake

Vanaf Williams rijden we via de Interstate (en een klein stukje oude route66 bij Ashfork) naar Crookton Road (exit 139).

Daar begint een lang, ononderbroken stuk nog oude Route 66. Het is een prachtige golvende weg, die door het uitgestrekte land voert met naast ons de wat ruigere bergruggen van Arizona. We houden een uitgebreide stop in Seligman, het stadje van de familie Delgadillo. De familie was/is de drijvende kracht achter de ‘Historic Route66’, oftewel het weer tot leven brengen van de oude route.

We maken er uitgebreid foto’s van de verschillende winkeltjes en restaurantjes, die allemaal iets fleurigs, rommeligs en bijzonders uitstralen. Dat Seligman inmiddels is uitgegroeid tot een toeristenattractie blijkt wel, als er twee touringcars stoppen. Hoe dan ook, het is een plaatsje waar veel te zien is en dat zeker sfeer heeft.

We rijden verder en stoppen in Huckleberry bij de General Store. Ook al weer zo’n bijzondere uitdragerij van benzinepompen, uithangborden en oude, verroeste auto’s.

Het blijkt het onderkomen te zijn geweest van de schilder Bob Waldmire. En die zijn we vele dagen en mijlen geleden ook al tegengekomen in Pontiac in Illinois, waar zijn VW-busje en omgebouwde schoolbus in het museum staan.