Dag 9 – 5 april Van El Reno (Oklahoma) naar Shamrock (Texas)

Van Niks naar Nergens, zo voelt de rit van vandaag, die grotendeels voert over het originele beton uit 1930. We gaan veel verder terug dan onze kindertijd en rijden deng – deng, deng – deng over de oude betonplaten. Met behulp van de EZ-guide en de ‘Here it is’ kaarten vinden we de oude route van El Reno naar Hydro. Volgens velen is dit een van de mooiste stukken Route66 en wij zijn het daarmee eens. Wederom als een rechte streep gaat dit stuk weg (met de betonen zijkanten) door velden en bossen met zo nu en dan een bocht. Als bonus is er bij Bridgeport de Pony Brug, een brug met 38 bogen.

In Hydro passeren we Lucilles benzinestation. Ene Lucille verkocht hier 50 jaar lang benzine maar sinds haar dood staat het pandje leeg.

Het is niet verwonderlijk dat we zoveel oude benzinestations tegen komen. Het zijn er waarschijnlijk nog veel meer geweest. Die waren ook nodig, zo leren we in het Route66 museum in Clinton. De vroegere auto’s hadden maar kleine brandstoftanks en moesten vaak al om de 70 kilometer tanken. Mogelijkheden genoeg dus voor de neringdoenden langs de route om een centje bij te verdienen.

Sinds de Interstates Route 66 hebben vervangen, komt er nog nauwelijks verkeer door de plaatsjes. Het gevolg is dat veel motels, winkels en benzinestations hebben moeten sluiten.

Het Route66 museum in Clinton geeft per decennium duidelijk uitleg over de aanleg, het gebruik, de neergang en het belang van de route 66. We krijgen zo een duidelijk tijdsbeeld.

Op het terrein staat ook nog een Valentine Diner. Neringdoenden konden zo’n hokje, dat precies in een treinwagon paste, kant en klaar bestellen, compleet met koelkast, sodamachine en bar met krukjes. Ter plekke aansluiten en je kon verkopen!

Helaas is de diner niet werking. Wij halen dus koffie en kipstukjes – ook authentiek – bij  Dairy Best.

Het wegdek blijft bijna de hele route uit de originele betonplaten bestaan maar vanaf Hydro ligt Route 66 wel parallel aan de Interstate. Terwijl wij voort dengedengen over het beton, raast links of rechts van ons het verkeer over de I-40. Dat doet het echte Route66 gevoel wel een beetje teniet. We proberen maar steeds de andere kant op te kijken en zien dan vooral grote vlaktes, vroeger prairie, nu bijna geheel in cultuur gebracht. In de plaatsjes zien we de vergane glorie van de vroegere belangrijkheid.

In Elk City wacht het National Route 66 Museum. Ook leuk, maar dat in Clinton was interessanter, vinden wij. Ook doet het museum een deel van wat we gisteren in het Cowboymuseum in Oklahoma City zagen, nog eens dunnetjes (en in mindere kwaliteit) over.

Na nog korte fotostops in Erick (waar de winkel van de mediacre musicians, de middelmatige muzikanten, dicht zit) en Texola, rijden we de vijfde staat binnen: Texas.

We bewonderen in Shamrock het U-Drop Inn Café, annex Conoco Station. Het Art Deco gebouw uit 1936 is voor 1,7 miljoen dollar in zijn oude glorie hersteld. Jammer, dat we vanavond niet de verlichting kunnen zien. 

We hebben echter geen zin meer om terug te rijden van de 4 mijl buiten Shamrock gelegen camping West 40 RV Park, pal aan de I40 en pal aan de oude Route66.

We zijn nu 1760 kilometer van het beginpunt in Chicago; nog 2280 te gaan.

De vinger staat bij Clinton ; we zijn nog 130 km verder, in Shamrock (Texas)